De zangeres Océane Colom, alias Suzane, is een van de meest prominente artiesten in de Franse electro-scene. Haar songs gaan – zoals ze het zelf omschrijft – over waargebeurde verhalen. Haar muziek laat je dansen, haar teksten laten je nadenken. Trouw blijven aan jezelf, je eigen weg gaan – twee overtuigingen die Suzane en Teufel delen. Daarom zijn we heel blij om Suzane te verwelkomen als nieuwe Teufel brand ambassador. We konden haar strikken voor een pittig interview.
Berlijn, bron van inspiratie
Het interview werd afgenomen door ons Frans blogteam tijdens de opnames van onze “Follow your sound”-campagne en werd vertaald in het Nederlands.
Video met Suzane over de “Follow your sound” campagne:
Blog Team: Salut Suzane, welkom in Berlijn! Het is een genoegen om je hier te hebben. Hoe voel je je?
Suzane: Dank je, ik ben blij om hier te zijn. Ik voel me springlevend, best goed dus. Zeker rekening houdend met wat we hebben meegemaakt [noot: terugkijkend op de pandemie]. Niet meer zingen, niet meer dansen… Ik heb wel in mijn huiskamer gedanst, maar het is toch anders dan die momenten te delen met een publiek. Het feit dat je weer andere dingen ziet en nieuwe plaatsen ontdekt, heeft – naar mijn mening – het gevoel dat je leeft versterkt. Het is fijn om van elk moment te genieten, zelfs het allerkleinste.
Ik heb drie dagen in Berlijn rondgelopen en het voelde alsof ik constant naar muziek luisterde
Blog Team: Met Berlijn zijn we in een stad die voor veel artiesten een bron van inspiratie is. Welke indruk heeft de stad op je achtergelaten?
Suzane: Het verbaast me niet echt dat Berlijn een stad is waar artiesten zich thuis voelen, want ik vind dat je meteen een wind van vrijheid voelt zodra je een voet in deze stad zet. Ik denk dat je dat ook kunt zien aan de mensen, vooral aan hun kleding en gedrag. Bovendien is muziek hier duidelijk aanwezig, in verschillende stijlen. Ik zag veel straatartiesten van een zeer hoog niveau en dat vond ik geweldig. Ik heb drie dagen in Berlijn rondgelopen en het voelde alsof ik continu naar muziek luisterde. Als muzikant voelt dat goed, zo wordt de omgeving nog levendiger.
Blog Team: Waren er plaatsen die je bijzonder bevielen?
Suzane: Ik vond het erg fijn dat er natuur is midden in de stad, dat vind je niet zo vaak in andere steden. In Parijs zijn er parken, maar meestal buiten de stad. Hier, in het midden van de stad, zie ik altijd een boom. Er zijn natuurlijk veel gebouwen en bakstenen, maar ook veel groen, zodat de omgeving goed samengaat met de natuur. Ik vind het leuk om te verdwalen in de straten en dan plotseling een gemeenschapstuintje met tomaten tegen te komen, midden in Berlijn. In de parken zie je mensen frisbeeën, naar muziek luisteren en zelfs honden zijn quasi overal toegestaan. Het lijkt erop dat mensen zich vrij gemakkelijk mengen. Het is fijn om deze sfeer te zien, vooral in het licht van wat we net hebben meegemaakt. Mensen horen samen te leven en ik vind dat je dat hier goed kunt voelen.
Je kunt de wereld niet alleen veranderen, maar alleen samen
Blog Team: De laatste maanden [noot: tijdens de pandemie] zijn niet gemakkelijk geweest, vooral niet voor kunstenaars. Hoe heeft deze tijd je creatieve werk beïnvloed?
Suzane: De laatste paar maanden hebben me nog meer zin gegeven om te schrijven, om songs te maken en mensen samen te brengen. Tijdens de pandemie miste ik het live gevoel, gewoon weer eens lekker op het podium staan. Ik heb kunnen werken met artiesten als Grand Corps Malade, een groot artiest. Ik heb ook een concert gegeven in de Mer de Glace. Met dit concert in het bijzonder, wilde ik laten zien dat we ons meer bewust moeten zijn van wat er om ons heen is.
Blog Team: Voor velen was het ook een tijd van zelfreflectie. Wat heb je er voor jezelf uit gehaald?
Song L’appart vide (Lege flat) Een song over het einde van een liefdesverhaal.
Suzane: Dat klopt. Ik denk dat zelfreflectie een heel goed woord is om de tijd te beschrijven die je hebt meegemaakt. Ik stelde mezelf veel vragen omdat ik van de ene dag op de andere in mijn huis opgesloten zat. Maar het waren niet per se persoonlijke vragen, eerder vragen over de wereld, over wat mij omringt. Is onze manier van leven wel geschikt voor deze eeuw? Soms heb ik het gevoel dat ik in een aflevering van Black Mirror leef, en ik denk dat je om uit die situatie te komen, jezelf de juiste vragen moet stellen. Eerst vraag je ze aan jezelf en dan wordt het een collectief gegeven, want je kunt de wereld niet alleen veranderen, alleen samen kunnen we voor verandering zorgen. Dus ik hoop dat mensen deze tijd van zelfreflectie hebben gebruikt, ook al is het soms niet gemakkelijk, misschien komen we er allemaal een beetje sterker uit.
Sound is voor mij instinct
Blog Team: Follow your Sound’ is niet alleen de titel van onze campagne, maar ook de filosofie van Teufel. Wat betekent het voor jou?
Suzane: Follow your sound, deze zin spreekt me erg aan, omdat ik de indruk heb dat het vandaag de dag soms moeilijk is om naar jezelf te luisteren, om die kleine stem te volgen, dat kleine geluid dat ons leidt. Soms vergeten we dat stemmetje. Zelfs als we precies weten wat we willen, zullen we nog vele andere wegen inslaan, c’est la vie! Er zijn altijd nieuwe scenario’s. Maar er is altijd dat “volg je instinct”, eigenlijk als ik “follow your sound” hoor, is de sound voor mij instinct. De uitdaging voor de mensen van vandaag is om je eigen muziek te vinden, je eigen film te maken en je daar prettig bij voelen. Je moet proberen om elke dag een beetje meer jezelf te zijn.
De wens om een boodschap over te brengen zonder de les te lezen
Blog Team: In je album Toï Toï Toï snij je heel wat belangrijke onderwerpen aan, zoals homofobie, pesten of de klimaatverandering. Hoe bereid je je voor op je nieuwe album en welke onderwerpen ga je behandelen?
Suzane: Ik hoop dat ik weerspiegel wat ik op straat zie. Als ik het heb over homofobie, klimaatverandering, de positie van vrouwen of pesterijen, zijn dat dingen die ik in mijn dagelijks leven zie bestaan. Dus ik heb het gevoel dat ik gewoon obeserveer, dingen beschrijf, en dat zal ik blijven doen. Helaas voel ik me erg hulpeloos tegenover de huidige wereldproblematiek. Toch mag ik me gelukkig prijzen dat ik überhaupt songs schrijf. Ik weet niet of het therapie is of een worsteling, in ieder geval is het een drang om net zoveel te schrijven als bij mijn eerste album.
Vandaag weet ik dat mensen naar mijn songs luisteren en dat is wat me ertoe aanzet om nog meer boodschappen over te brengen, zonder ooit prekerig over te komen. Er zijn mensen die me bedanken voor het liedje SLT, het is vaak moeilijk om een bedankje te aanvaarden, want ik heb dit liedje ook geschreven om iets goeds te doen voor mezelf [noot: SLT gaat over het lastigvallen van vrouwen]. Maar het is gek om te zien dat het ook iets positief teweegbrengt voor andere mensen. Dus ik denk dat ik muziek ga schrijven, niet per se voor mezelf, maar in ieder geval zodat ik tegen mezelf kan zeggen dat ik een klein beetje goed kan doen voor andere mensen.
Blog Team: Merci Suzane!